آیا مطلبی درباره میدان مغناطیسی زمین خوانده اید؟
میدان مغناطیسی زمینزمین دارای میدان مغناطیسی است، زیرا هنگامی که عقربه مغناطیسی را برای چرخش آزاد می گذاریم، در هر موقعیتی به طور واقعی خود را در جهت یکسانی قرار می دهد. اگر به سوی شمال قطب نما حرکت کنیم، سرانجام به شمال قطب مغناطیسی زمین می رسیم و در آن زمان تقریبا ۱۶۰۰ کیلومتر با قطب شمال جغرافیایی زمین فاصله داریم، نقطه ای بر روی زمین که در هنگام چرخش زمین ثابت می ماند. این نظریات در مورد ناحیه قطب جنوب نیز صادق است.
هر زمانی که ذرات بارداری در مسیری دایره ای جریان پیدا می کند، یک میدان مغناطیسی تولید می شود. اگر درون زمین، ذرات باردار وجود داشته باشند، به طور طبیعی به دلیل چرخش زمین در مسیری دایره ای است. شاید به دلیل جریان های گردابی درون هسته مایع خارجی زمین به وجود می آیند، موجب تولید میدان های مغناطیسی منفرد می شوند .
از سوی دیگر، لایه های گوناگون زمین و یا عرض های جغرافیایی متفاوت ممکن است با سرعت اندک متفاوتی بچرخند، موجب حرکت نسبی ذرات باردار زمین می گردند که این موضوع می تواند سبب تولید میدان مغناطیسی گردد.
به ذره بارداری که درون این میدان مغناطیسی حرکت می کند، نیرویی وارد می شود که در زوایای درستی نسبت به خط مغناطیسی عمل می کند و موجب می شود که ذره باردار در مسیری دایره ای به دور زمین به حرکت در آید. بنابراین به نظر می رسد زمین برخی ذرات سریع را که از خورشید خارج می گردند به دام خود می اندازد.( الکترونها، پروتون ها، و غیره)
کمربند وان آلنزمین علاوه بر میدان مغناطیسی، دو کمربند از ذرات باردار پرانرژی احاطه کرده است. این کمربندها متشکل از پروتون ها و الکترون های پر انرژی است که در میدان مغناطیسی زمین به دام افتاده اند.
این کمربندها به اسم فیزیکدان آمریکایی جیمزآ. وان آلن نامیده شده است، در ضمن یکی از برنامه های تحقیقاتی ماهواره اکسپلورر ۱ در ۱۹۵۸ کشف شد و سپس با اطلاعاتی که پایونیر ۳ در ۱۹۵۹ به دست آورد، مورد تایید قرار گرفت. کمربندها به شکل چنبره اند. کمربند داخلی به فاصله ۳۲۰۰ کیلومتری و کمربند بیرونی در ۱۶۰۰۰ کیلومتری سطح زمین قرار دارد.
پروتون ها و الکترون های پرانرژی به دام افتاده، مسیری مارپیچی را به دور خطوط نیروی مغناطیسی زمین می پیمایند و در چند روز یا چند هفته ای که در دام اند، میان دو نیمکره رد و بدل می شوند.
زمانی که شفقی در یک قطب رخ می دهد، شفقی بسیار مشابه در قطب دیگر به وقوع می پیوندد. الکترون ها درون خطوط مغناطیسی در کمتر از یک ثانیه از قطبی به قطب دیگر انتقال می یابند و بنابراین دو قطب در شکل گیری شفق های قطبی با یکدیگر ارتباط مجازی دارند.
میدان مغناطیسی زمینزمین دارای میدان مغناطیسی است، زیرا هنگامی که عقربه مغناطیسی را برای چرخش آزاد می گذاریم، در هر موقعیتی به طور واقعی خود را در جهت یکسانی قرار می دهد. اگر به سوی شمال قطب نما حرکت کنیم، سرانجام به شمال قطب مغناطیسی زمین می رسیم و در آن زمان تقریبا ۱۶۰۰ کیلومتر با قطب شمال جغرافیایی زمین فاصله داریم، نقطه ای بر روی زمین که در هنگام چرخش زمین ثابت می ماند. این نظریات در مورد ناحیه قطب جنوب نیز صادق است.
هر زمانی که ذرات بارداری در مسیری دایره ای جریان پیدا می کند، یک میدان مغناطیسی تولید می شود. اگر درون زمین، ذرات باردار وجود داشته باشند، به طور طبیعی به دلیل چرخش زمین در مسیری دایره ای است. شاید به دلیل جریان های گردابی درون هسته مایع خارجی زمین به وجود می آیند، موجب تولید میدان های مغناطیسی منفرد می شوند .
از سوی دیگر، لایه های گوناگون زمین و یا عرض های جغرافیایی متفاوت ممکن است با سرعت اندک متفاوتی بچرخند، موجب حرکت نسبی ذرات باردار زمین می گردند که این موضوع می تواند سبب تولید میدان مغناطیسی گردد.
به ذره بارداری که درون این میدان مغناطیسی حرکت می کند، نیرویی وارد می شود که در زوایای درستی نسبت به خط مغناطیسی عمل می کند و موجب می شود که ذره باردار در مسیری دایره ای به دور زمین به حرکت در آید. بنابراین به نظر می رسد زمین برخی ذرات سریع را که از خورشید خارج می گردند به دام خود می اندازد.( الکترونها، پروتون ها، و غیره)
کمربند وان آلنزمین علاوه بر میدان مغناطیسی، دو کمربند از ذرات باردار پرانرژی احاطه کرده است. این کمربندها متشکل از پروتون ها و الکترون های پر انرژی است که در میدان مغناطیسی زمین به دام افتاده اند.
این کمربندها به اسم فیزیکدان آمریکایی جیمزآ. وان آلن نامیده شده است، در ضمن یکی از برنامه های تحقیقاتی ماهواره اکسپلورر ۱ در ۱۹۵۸ کشف شد و سپس با اطلاعاتی که پایونیر ۳ در ۱۹۵۹ به دست آورد، مورد تایید قرار گرفت. کمربندها به شکل چنبره اند. کمربند داخلی به فاصله ۳۲۰۰ کیلومتری و کمربند بیرونی در ۱۶۰۰۰ کیلومتری سطح زمین قرار دارد.
پروتون ها و الکترون های پرانرژی به دام افتاده، مسیری مارپیچی را به دور خطوط نیروی مغناطیسی زمین می پیمایند و در چند روز یا چند هفته ای که در دام اند، میان دو نیمکره رد و بدل می شوند.
زمانی که شفقی در یک قطب رخ می دهد، شفقی بسیار مشابه در قطب دیگر به وقوع می پیوندد. الکترون ها درون خطوط مغناطیسی در کمتر از یک ثانیه از قطبی به قطب دیگر انتقال می یابند و بنابراین دو قطب در شکل گیری شفق های قطبی با یکدیگر ارتباط مجازی دارند.
www.aftab.ir