کارنیولان ایتالیایی قفقازی یا روسی

[ehsanklop]

زنبور عسل نخستین بار در اوایل دهه 1600 به این سرزمین ( امریکا ) وارد شد . این کار توسط مهاجران اروپایی صورت گرفت . زنبورهایی که در آن زمان با کشتی به امریکا آورده شدند از نژاد سیاه اروپایی ( apis mellifera mellifera) بودند . در امریکا به این زنبور ها " سیاه آلمانی " گفته میشود .
زنبورهای آلمانی ( سیاه اروپایی ) برای مدت های طولانی استفاده میشدند . آنها نیش زن عصبی و کم محصول بودند اما پس از چند دهه با نژاد ایتالیایی که خصوصیات بهتری داشت جایگزین شدند . زنبورداران هم که از زنبورهای سیاه حسابی شاکی بودند از زنبورهای ایتالیایی استقبال کردند .
امروزه زنبور سیاه در امریکا به ندرت یافت میشود .
زنبورهای ایتالیایی امروزه نژاد اصلی زنبورستان های امریکا را تشکیل میدهد . به دلایل زیادی این زنبورها بسیار محبوب هستند . به چند دلیل 1- از نظر آرامش متوسط خوب هستند . نیش کم میزنند و روی قاب ها آرام می نشینند . 2- با شرایط آب و هوایی معتدل آمریکا خوب کنار می آیند 3- علاقه ای به جمع کردن بره موم ندارند و 4- با بچه دادن میانه خوبی ندارند
بحث اصلی در مورد زنبورهای ایتالیایی تخمریزی و تولید نسل بسیار بالای آنهاست . عالیست البته زمانی که شهد و گرده به وفور در طبیعت وجود داشته باشد نه زمانی که گل ها در حال ناپدید شدن هستند.
نکته اینجاست که این نژاد کل بهار و تابستان و پاییز را به شدت تخمریزی میکنند. زنبوردار مجبور است زمانی که شهد کم میشود به آنها تغذیه دستی بدهد . این ممکن است باعث مخلوط شدن شربت شکر با عسل کندو شود .
در گذشته زنبورهای ایتالیایی نژاد غالب زنبورستان های امریکا را شکل میدادند . اما امروزه برایشان رقیبی جدی به نام کارنیولان بوجود امده است .
کارنیولان ( apis mellifera carnica) زنبورهای سیاه-خاکستری رنگی هستند که زادگاه شان کشور اسلونی است . محبوبیت کارنیولان به چند دلیل به سرعت افزایش یافت :
اول : آرامش و عدم نیش زدن 2 – مقاومت به بیماری های نوزادان 3- رشد بهاره سریع 4- جمعیت کم زمستان گزران که این به معنی ذخیره عسل است .
تنها نقطه ظعف آن ها در مقابل زنبورهای ایتالیایی تمایل به بچه دادن است که زمانی اتفاق می افتد که نوزاد زیادی تولید شده باشد .
دیگر نژاد زنبورهای غربی زنبورهای نژاد قفقازی هستند . اصل آنها از دره های عمیق قفقاز مرکزی است . منطقه ای مهم بین اسیا و اروپا و خاورمیانه .
آنها زنبورهایی تیره رنگ و آرام هستند و از اینکه زنبوردار درب کندویشان را باز کند اصلا ناراحت نمیشوند . رشد بهاری آرامی دارند اما در اواسط تابستان جمعیت بسیار زیادی خواهند داشت . چند عادت منفی دارند که باعث رنجش زنبوردار میشوند . یکی علاقه دیوانه وار به جمع کردن بره موم است . دیگر گم شدن (جابجایی بین کندوها – عدم مسیر یابی ) است . علاقه به غارت دارند و این اصلا مورد پسند زنبوردار نیست
تازه ترین نژاد وارد شده به امریکا زنبورهای روسی هستند که در این چند سال طرفداران زیادی پیدا کرده اند . این نژاد ترکیبی هیبرید است از زنبورهای (apis mellifera) که در منطقه پریمورسکی در شرق روسیه بوجود آمده اند
در اواسط دهه 1800 زنبورداران آن منطقه زنبورهای اروپایی را به سرزمینشان بردند و در کنار زنبورهای هندی ( cerana ) که از قبل در آنجا ساکن بودند مستقر کردند .
حدس زده میشود که زنبورهای اروپایی از طریق زنبورهای هندی به انگل واروآ مبتلا شده اند و طی 200 سال مقاومت طبیعی نسبت به واروآ پیدا کرده اند .
به هر حال آنها اکنون مقاومت بیشتری نسبت به زنبورهای اروپایی در مقابل واروآ از خود نشان میدهند.
زنبورهای روسی سیاه رنگ هستند . جمعیت زمستان گذران کمی دارند اما در مقابل سرما بسیار مقاومند. عسل زیادی تولید میکنند اما تولید نوزاد را در تابستان خیلی زود متوقف میکنند. به این ترتیب عسل زیادی ذخیره میشود .
آنها علاقه زیادی به ساخت شاخون و بچه دادن دارند .

نویسنده :
Jennifer berry –researcher coordinator at the university of GA
ترجمه با اندکی دخل و تصرف : احسان انیس