عسل از منظر احادیث و روایات
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«عسل درمان است .»
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«بر شما باد دو درمان عسل و قرآن.»
بحارالانوار
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«نزد من برای زن تازه زا در مانی همانند خرما و برای بیمار درمانی همانند عسل وجود ندارد.»
کنزالعمال
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«خداوند برکت را د ر عسل قرار داده است درمان دردها در آن است و هفتاد پیامبر دوام سودمندی آن را از خداوند خواستند . »
مکارم الاخلاق
• امام علی(ﻋﻠﻴﻪ السلام) :«عسل شفای هر بیماری است و بیماری هم در آن نیست بلغم را کم می کند و دل را جلا می دهد.»
مکارم الاخلاق
• امام کاظم (علیه السلام) :«عسل درمان است ا گر که آن را از شهدش جدا کنی.»
المحاسن
خواص عسل
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«به چیزی برتر از یک شربت عسل درمان جسته نشده است.»
کنزالعمال
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«عسل چه خوب نوشیدنی است قلب را مراقبت میکند و سردی سسنه را از میان می برد.عسل شفایی است که باد و تب را دور می کند.»
مکارم الاخلاق
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«تازیان به چیزی بهتر از مکش حجامتگر یا نوشیدنی از عسل درمان نکرده اند.»
المصنف لعبد الرزاق
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«اگر در چیزی از این داروهایتان خیری باشد در نوشیدنی ای از عسل یا نیشتر حجامت گر و یا گزشی از آتش است و البته من داغ کردن را دوست ندارم.»
کنزالعمال
• سائب بن یزید نقل می کند: که پیامبر خدا به حجامت امر کرد و فرمود:« مردم به هیچ چیزی بهتر از این یا نوشیدن عسل نگراییده اند.»
المعجم الاوسط
• عامر بن مالک نقل می کند: که به سبب تبی که داشتم کسی را نزد پیامبر فرستادم و از ایشان دارو و درمانی جستم ایشان برایم ظرفی عسل فرستاد.
• عبدالله بن بریده نقل می کند: عموی عامر بن طفیل برایم نقل کرد که عامر بن طفیل به پیامبر خدا اسبی هدیه داد عامر همچنین برای ایشان نوشت در من دبیله ای پدید آمده است. از جانب خویش برایم دارویی بفرست. پیامبر از آن روی که عامر هنوز اسلام نیاورده بود اسب را برگرداند همچنین خیکی از عسل به وی اهدا کرد و فرمود:« با این درمان کن.»
تاریخ دمشق
• امام باقر(علیه السلام) :« طب عرب در هفت چیز است نیشتر حجامت گر شیاف انفیه قی کردن نوشیدن قدری عسل و آخرین درمان هم داغ کردن است که شاید نوره را به آن بیافزایند.»
بحارالانوار
• امام کاظم(علیه السلام):«هر کس آب کمرش بر وی دیگر گون شود شیر تازه همراه با عسل برایش سودمند است .»
• حمزه بن طیار نقل می کند از امام کاظم(علیه السلام):« مردم به هیچ چیزی بهتر از مکش خون یا مزعه ی عسل درمان نکرده اند گفتم: فدایت شوم مزعه ی عسل چیست؟ فرمود:« یک انگشت لیسیدن از آن.»
الکافی
• امام رضا(علیه السلام) فرمود:« در عسل درمان هر دردی است هر کس ناشتا یک انگشت از آن را بلیسد این عسل بلغم را پایان می دهد صفرا را فرو می نشاند تلخه ی سیاه زرداب را مانع می شود ذهن را صفا می بخشد و اگر که همراه با کندر خورده شود حافظه را نکو می سازد.»
الفقه المنسوب لامام رضا(علیه السلام)
• امام رضا(علیه السلام):« هر که می خواهد در همه ی زمستان از سرما خوردگی دور بماند هر روز سه لقمه شهد بخورد.»
• امام هادی(علیه السلام):« هنگامی که درباره ی تب پیوسته یک روز در میان از ایشان پرسیدند قدری عسل و سیاه دانه برداشته و سه لیسه انگشت از آن خورده شود در این صورت تب ریشه کن خواهد شد و این هر دو مبارک هستند.»
• امام هادی(علیه السلام):« بهترین چیز برای تب ربع آن است که در روز غلبه ی تب فالوده ای که با عسل ساخته شده و زعفران فراوانی دارد خورده شود و در آن روز چیزی دیگر خورده نشود.»
بحارالانوار
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«عسل درمان است .»
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«بر شما باد دو درمان عسل و قرآن.»
بحارالانوار
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«نزد من برای زن تازه زا در مانی همانند خرما و برای بیمار درمانی همانند عسل وجود ندارد.»
کنزالعمال
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«خداوند برکت را د ر عسل قرار داده است درمان دردها در آن است و هفتاد پیامبر دوام سودمندی آن را از خداوند خواستند . »
مکارم الاخلاق
• امام علی(ﻋﻠﻴﻪ السلام) :«عسل شفای هر بیماری است و بیماری هم در آن نیست بلغم را کم می کند و دل را جلا می دهد.»
مکارم الاخلاق
• امام کاظم (علیه السلام) :«عسل درمان است ا گر که آن را از شهدش جدا کنی.»
المحاسن
خواص عسل
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«به چیزی برتر از یک شربت عسل درمان جسته نشده است.»
کنزالعمال
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«عسل چه خوب نوشیدنی است قلب را مراقبت میکند و سردی سسنه را از میان می برد.عسل شفایی است که باد و تب را دور می کند.»
مکارم الاخلاق
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«تازیان به چیزی بهتر از مکش حجامتگر یا نوشیدنی از عسل درمان نکرده اند.»
المصنف لعبد الرزاق
• پیامبر خدا(صلی الله ﻋﻠﻴﻪ واله) :«اگر در چیزی از این داروهایتان خیری باشد در نوشیدنی ای از عسل یا نیشتر حجامت گر و یا گزشی از آتش است و البته من داغ کردن را دوست ندارم.»
کنزالعمال
• سائب بن یزید نقل می کند: که پیامبر خدا به حجامت امر کرد و فرمود:« مردم به هیچ چیزی بهتر از این یا نوشیدن عسل نگراییده اند.»
المعجم الاوسط
• عامر بن مالک نقل می کند: که به سبب تبی که داشتم کسی را نزد پیامبر فرستادم و از ایشان دارو و درمانی جستم ایشان برایم ظرفی عسل فرستاد.
• عبدالله بن بریده نقل می کند: عموی عامر بن طفیل برایم نقل کرد که عامر بن طفیل به پیامبر خدا اسبی هدیه داد عامر همچنین برای ایشان نوشت در من دبیله ای پدید آمده است. از جانب خویش برایم دارویی بفرست. پیامبر از آن روی که عامر هنوز اسلام نیاورده بود اسب را برگرداند همچنین خیکی از عسل به وی اهدا کرد و فرمود:« با این درمان کن.»
تاریخ دمشق
• امام باقر(علیه السلام) :« طب عرب در هفت چیز است نیشتر حجامت گر شیاف انفیه قی کردن نوشیدن قدری عسل و آخرین درمان هم داغ کردن است که شاید نوره را به آن بیافزایند.»
بحارالانوار
• امام کاظم(علیه السلام):«هر کس آب کمرش بر وی دیگر گون شود شیر تازه همراه با عسل برایش سودمند است .»
• حمزه بن طیار نقل می کند از امام کاظم(علیه السلام):« مردم به هیچ چیزی بهتر از مکش خون یا مزعه ی عسل درمان نکرده اند گفتم: فدایت شوم مزعه ی عسل چیست؟ فرمود:« یک انگشت لیسیدن از آن.»
الکافی
• امام رضا(علیه السلام) فرمود:« در عسل درمان هر دردی است هر کس ناشتا یک انگشت از آن را بلیسد این عسل بلغم را پایان می دهد صفرا را فرو می نشاند تلخه ی سیاه زرداب را مانع می شود ذهن را صفا می بخشد و اگر که همراه با کندر خورده شود حافظه را نکو می سازد.»
الفقه المنسوب لامام رضا(علیه السلام)
• امام رضا(علیه السلام):« هر که می خواهد در همه ی زمستان از سرما خوردگی دور بماند هر روز سه لقمه شهد بخورد.»
• امام هادی(علیه السلام):« هنگامی که درباره ی تب پیوسته یک روز در میان از ایشان پرسیدند قدری عسل و سیاه دانه برداشته و سه لیسه انگشت از آن خورده شود در این صورت تب ریشه کن خواهد شد و این هر دو مبارک هستند.»
• امام هادی(علیه السلام):« بهترین چیز برای تب ربع آن است که در روز غلبه ی تب فالوده ای که با عسل ساخته شده و زعفران فراوانی دارد خورده شود و در آن روز چیزی دیگر خورده نشود.»
بحارالانوار